O profesor Areas Moreira, no seu artigo que leva por título: Reinventar
la escuela en la sociedad digital. Del aprender repitiendo al aprender creando,
fai un análise dos diferentes estudos feitos nos últimos anos sobre o impacto
das TIC na escola: a súa implantación, a pedagoxía que as integra e a súa
eficacia.
Dende o punto de vista de Areas Moreira (2014) existe unha
concepción pedagóxica que impide o uso innovador das tecnoloxías: trátase
do modelo de ensinanza tradicional baseado na exposición e transmisión de
información, no que denomina a pedagogía de la repetición (p.172).
Este modelo utiliza as TIC como un complemento ou substitutivo do papel;
mantendo o mesmo obxectivo e finalidade; non deixando espazo para a innovación.
Sinala, pois, que esta maneira de empregar as TIC é a tendencia dominante no
noso entorno escolar, dándolle o nome: Pedagogía del aprender
repitiendo con TIC (p. 173). Esta falta de cambio no modelo docente
explicaría porque, a pesares da notable inversión que se fixo para achegar os
materiais tecnolóxicos ós centros, non se viu reflectido na innovación
educativa. Cómpre cuestionarse o modelo tradicional, interrogándose sobre como
e que hai que ensinar e como conectar a cultura escolar coa social do
ciberespazo.
Despois de ver o que non debería de ser a educación, Areas Moreira céntrase
en analizar as características que debería de ter a boa práctica
educativa. Para poder aspirar a unha praxes educativa, cómpre reformular e
adaptar tódolos elementos do contexto educativa á nova realidade sociocultural.
Ó longo do artigo, sinala as aportacións das diferentes investigacións levadas
a cabo no panorama nacional e internacional nas que se determinan as
competencias que se requiren para desenvolver a actividade na sociedade
tecnolóxica, sintetizándoas en saber resolver problemas prácticos, saber buscar
e analizar información útil e relevante para certos propósitos, desenvolver o
pensamento crítico, saber traballar colaborativamente con outros nunha mesma
tarefa ou proxecto, ser capaz de expresarse e comunicarse utilizando distintas
linguaxes e formatos expresivos en distintas situacións, e manter
permanentemente unha actitude positiva cara o cambio e a innovación
(p.179-180). Para lograr desenvolver ditas competencias en cada persoa, avoga
pola denominada como pedagoxía del aprender actuando o creando (p.180).
Esta pedagoxía caracterízase por ter en conta que a información e a
cultura son cambiante e líquidas, polo tanto o saber debe ser considerado como
un proceso de aprendizaxe continuado. A ensinanza constitúese como a creación
de escenarios e situacións de aprendizaxe, no que o currículo se organiza a
partir das competencias e coñecementos interdisciplinarios. Así pois, a
avaliación realizarase para analizar e comprobar a posibilidade de mellora dos
produtos resultantes. O aprendizaxe fórxase a partir da experiencia activa que
se reconstrúe teoricamente. A escola desenvolver un papel de facilitadora de
saberes, contribuíndo o desenvolvemento das competencias.
O papel do profesorado e do estudantado é diferente, por un lado, o doente
é o de guía, titor que organiza as situacións de aprendizaxe e apoio durante o
proceso, mentres que polo outro, o alumando convértese nun prosumidor e
actor. O aprendizaxe requirirá de interacción social, o que permitirá a
realización de tarefas de forma individual ou en pequenos grupos.
A Web concíbese como un ecosistema educativo aberto, social que está en
constante transformación, da que se servirán para levar a cabo proxectos. A
interacción e a comunicación realizarase a través da rede, requirindo unha
conexión permanente a internet, traballando de forma virtual. Este entorno
educativo novo, implica o uso dun linguaxe e formatos expresivos multimodais.
Así pois, segundo Areas Moreira, unha boa práctica da pedagoxía con TIC
acorde a Pedagoxía do aprender creando ten que ser innovadora,
exemplar e transferible a outras situacións e contextos; facilitando ó alumnado
experiencias de aprendizaxe nas que o estudantado figure como suxeito activo;
coherente cos principios de ensinanza-aprendizaxe que segue o modelo
socioconstrutivista; a súa práctica ten que figurar no currículo e formularse
interdisciplinarmente; facer un uso pedagóxico das TIC e do ciberespazo; e
fomentar as experiencias de comunicación social na rede.
Para poder implantar este modelo pedagóxico, o papel do
alumnado ten que ser totalmente activo. Eles e elas elaborarán o
coñecemento de forma persoal, orixinal e creativa, dunha forma autónoma e
construtiva. Serán os responsables do seu propio aprendizaxe: marcando os seu
propio obxectivos, as actividades a realizar e avaliando o progreso propio e
das compañeiras e compañeiros. Para poder levalo a cabo, establecerá un diálogo
cos demais artefactos culturais ós que teñan acceso, nun entorno educativo
organizado e xestionado pola persoa docente.
Nesta mesma liña, déixovos unha entrevista a Fernando Trujillo, profesor da
Universidade de Granada, experto na ensinanza de idiomas e o uso educativo das
TIC e ABP. Ademais de da-la súa visión sobre a necesidade da innovación pedagóxica,
trata sobre a inclusión das TIC na aula. Neste sentido, o profesor Fernando
Trujillo afirma que lo que falta es que
nosotros sepamos unir las piezas del rompecabezas, que sepamos apostar por
estrategias de enseñanza que promuevan la colaboración y la comunicación.
Además, hay que introducir una visión crítica. Pinchade aquí para poder lela! Espero que vos guste!
Ningún comentario:
Publicar un comentario