Boas camaradas:
Esta última
entrada individual pretende ser un repaso por todo aquelo que a maquinaria
pesada do meu cerebro foi forxando durante todo este tempo, e que hoxe quero sacar á luz.
Cando comezamos
esta segunda parte da materia, xa era moi consciente do difícil que resultou
atoparse fóra de contexto, non entender verbas ou expresións da xerga, que soan
a un idioma distinto, pero quizais o peor foi non sentir esa intuitividade da que tódalas persoas
somerxidas neste mundo das TIC falan. Despois dunha primeira fase experimental,
de sentirte como unha meniña, chegou unha segunda fase que me fixo sentir como unha
mestra. Quizais iso foi o que máis me gustou desta etapa, pensar e deseñar dende
esa posición a maneira máis entretida de moldea-lo currículo para ofrecerlle ás
nosas futuras crianzas un produto motivador e educativo.
O máis
satisfactorio sen dúbida foi poder crear un deses recursos que flotan na rede,
cos que achegar os contidos ó alumnado. Isto contribuíu a diminuí-la miña fobia
cara todos estes aparatiños; todas
estas tecnoloxías, que nun principio se me antollaban ata innecesarias. Con
este achegamento fun máis consciente de que é factible traballar con TIC na
aula, sen que sexa algo excepcional, nin un recheo de tempo.
A pesares de
que se foi acrecentando o meu interese por este tipo de recursos (algo que sen dúbida non
foi nada fácil), houbo momentos nos que tiven que andar o desandado no que a
motivación se refire. 😓 O desafío máis grande quizás o presentou o creador de
libros interactivos multimedia Edilim, pero moito antes de chegar á dura loita
por lograr visualizalo na nosa WebQuest. Por sorte para min contei coa presenza
dunha compañía inmellorable, que soubo verter en min grandes doses de
paciencia, perseveranza e optimismo. 😍
Así pois, tanto Edilim
como HotPotatoes semellan ofrecer unha infinidade de posibilidades, pero parece
que os avances dos gráficos e de manexo non se deixaron sentir neles; polo que o
seu uso resultou un obstáculo no meu empeño por meterme de cheo neste novo
mundo.
Por outra banda,
comecei a valorar dende un punto máis crítico todos aqueles recursos
audiovisuais que poden ser empregados na aula. Se ben é certo que no mundo
educativo existe a errónea conexión entre recurso audiovisual-tempo libre (práctica
coa que discrepo), polo que me parece interesante facer unha reflexión persoal
ou crítica da actividade que se vai facer, en que momento e por que. Paréceme
moi importante comezar a valorar tódalas posibilidades que o recurso ofrece, as
interpretacións e os usos; non só dende o prisma do docente, tamén dende o prisma
do alumnado; ensinando a xulgar de forma crítica todos aqueles recursos e
contidos cos que nos topamos, non só os empregados na aula.
Así pois,
gustaríame pensar que gracias a esta materia; á liberdade e á motivación
propiciada polas súas dúas mestras; e ó acompañamento incondicional brindado pola
miña camarada, estou un paso máis preto de albisca-la cantidade de posibilidades que
ofrecen as TIC na aula.
Un saúdo, camaradas e ata sempre! 😉
Cris.
Ningún comentario:
Publicar un comentario